De ce-ar incepe visul in cuvant
azvarlit in sirag de sunete,
blestemat sa sune,
gemand steril,
scos la mezatul ideii pure?
De ce nu ne-am putea pierde glasul si mintile-n fum
si talpile sa friga a zbor si alama incinsa?
De ce visul nu ne-ar fi destul
si am avea nevoie de gandul obositor,
cand am putea fi aluat si haos dospind de eres?
De ce nu ar ninge cu verigi de nimic
sparte intr-o secunda cadere,
parfumati pana in pantece
cu credinta inimii manoasa de flacari?
Sa ni se-atinga jucaus privirea de vant,
si franghii de ploaie, si catuse de trup.
Sa fim tobe si umbre batand,
si praf miscator,
si herghelii rebele de coame,
si vesmant crud,
si bezne-n lumini curgand.
Visand un vis mut..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment